Herkese merhaba! 

Ayrı ayrı yazmaktansa tek bir yazıda bu seriyi yazmak istedim. Şebnem burcuoglu'nun okuduğum ilk kitapları kocan kadar konuş serisi. 

Hepinizin muhakkak duyduğunu, en azından filminden haberdar olduğunuzu düşündüğüm bir seri . Ben filmlerini de izledim. 

Kocan kadar konuş : kendisini kitaplara adamış bir kadın var baş karakter olarak ama etrafının özellikle anne ve anneannesinin birisi bulması adına ısrarları hat safhada  . İşler böyle giderken karşısına çıkan çocukluk aşkını ve olanları konu alan bir kitap. Filmde de kitapta da beni gerçekten eğlendirdi diyebilirim

Kocan kadar konuş diriliş : bu kitap ve filmse diğerine göre daha aşağıda olan bir kitap ve filmdi diyebilirim. Tutan her şeyin devamını yapmaya çalışmak bence biraz sömürmeye giriyor ve herkesçe hoş karşılanmayan bir durum da olduğunu düşünüyorum. Kitabın ve filmin başı da sonu da bana göre inandırıcılıktan epey uzak ve zorlamaydı. 

Genel olarak iki kitaptan da okurken zevk aldım diyebilirim. Kitapları okuduktan sonra filmini izleyip Ezgi Mola ' ya bir kez daha hayran olabilirsiniz.

Hoşça kalın 

Aklımda olmayan ama görünce merak ettiğim okuduğum için gayet mutlu olduğum bir kitapla karşınızdayım

Baş karakterimiz arkadaş konusunda oldukça sıkıntılı olmasına karşın hayran kurgusu yazma konusunda oldukça iyi durumda. Ancak bu kurgular çevresindeki insanlarla ilgili olunca işler biraz karışıyor. 

Beni gerçekten güldüren bir kitap oldu. Üslubu , konusu benim gerçekten hoşuma gitti. Elbette çerezlik diyeceğimiz kitaplar arasında ama benim için okuması epey keyifliydi.

Kitabı alanların özellikle en baştaki yazarın yazısını ve sonunda ki teşekkür yazısını atlamasın derim

Öpüldünüz

Kısa bir hikâye yorumuyla geldim. Bu okuduğum ilk Yaşar Kemal kitabıydı. Anlatım dili olarak daha önce böyle bir kitap okumadım. Hoşuma gitti mi derseniz inanın bilmiyorum.

Hikâye makinelesmenin mevsimlik işçiler üzerindeki etkisini ele alıyor. Onların kendilerine iş bulmaları yeri gelince aşağılanmalarını ele alıyor.

Kitabın sonu ise benim için bir hayal kırıklığıydı. Her şey yarım kalmış , sanki devam etmesi gerekiyormuş ama bırakılmış gibiydi. Bir çok karaktere ne olduğunu çok merak ederek kapattım son kapağı . Umarım ölmemiştir ya diyordum en son bir karakter için ...

Uzun zamandır bekleyen ama benim nedense okunmadığım bir kitap sol ayağım

İkinci kitabının olduğunu bildiğim halde nedense bir türlü okumadım. Pişman mıyım ? Evet ! 

Anlatımı oldukça güzel her şey bölümlere ayrılmış ki bu okumayı epey kolaylaştırıyor. Engelli bir insanın hissettiklerini okumak inanılmaz güzel bir his. İnsanların davranışları ve bakışları karşısında neler hissettiğini gerçekten anlıyorsunuz ve bu toplumsal bir bilinç oluşturacak şekilde herkese okutulmalı diye düşünüyorum. Son birkaç sayfaya kadar birçok arkadaşım "ben okurken ağladım" dese de ağlayacağımı düşünmüyordum ama bu dediğim gibi son birkaç sayfaya kadardı 🤷

Kitap düşündüğünüz gibi çektiğim acılar düşüncesiyle değilde annesinin sevgisi ve inancı sayesinde şimdiye kadar olan gelişimini sırayla anlatmasından oluşuyor bence bu kitabı bu kadar güzel yapanda bu kısım. 

Ayrıca okuyanlar için ; bencede ayakta alkışlanmalı !