Defalarca yarım bırakmak istediğim ama kendimi zorlayarak okuduğum bir kitap. Çimen in kendini bilekleri kesilmiş bir halde banyoda bulması ve çocukluğunu anlatmasıyla hikaye başlıyor. Evet iki bileği de kesilmiş bir karakter 150 sayfalık bir anıyı anlatabiliyor. Hemde sürekli olan devrik ve eksik cümle yapısıyla. Okuduğum en depresif kitap . Kitaba dahil olan hiç kimse mutlu değil. Olaylar daha trajik olsun diye havluya bile hüzünlü bir anlam yüklenmeye çalışılmış. Hikaye zaten hüzünlü bir hikaye , akşam olmasını bile "günün ölümü" diye adlandırmaya gerçekten gerek var mıydı ? Kitabın başında zaten bunu kimin yaptığını anlıyorsunuz. Sadece sonlara doğru hastalığı çözüldükçe fena olmayan, sonu yine beklendik bir kitaptı. Dokuz yayınları sadece çok satan yazarlarla çalıştıklarını söylüyor ama bildiğim kadarıyla bu yazarın ilk kitabı. Benim için fırsat bulduğumda verilecek, bağışlanacak kitaplar arasına girdi.
0 yorum